شناسایی رابطه و قدرت تبیینی متغیرهای فردی و آموزشی موثر بر پیشرفت تحصیلی و ارائه الگویی جهت پیش بینی موفقیت تحصیلی

هدف پژوهش حاضر شناسایی رابطه و قدرت تبیینی متغیرهای فردی و آموزشی موثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی و ارائه الگویی جهت پیش بینی موفقیت تحصیلی آنان است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس می باشد برای انتخاب گروه نمونه از روش تصادفی طبقه ای استفاده شد که در مجموع تعداد 360 نفر از دانشجویان که در سال تحصیلی 89-88 در این مرکز  مشغول به تحصیل بودند ، انتخاب شدند. پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی است که هوش هیجانی و یادگیری خود تنظیمی به عنوان عوامل فردی و ساختار هدف کلاس به عنوان عوامل آموزشی موثر بر پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شدند. بر همین اساس برای اندازه گیری مقیاس یادگیری خود تنظیمی از پرسشنامه راهبردهای خود نظم یافته پینتریج ودی گروت (MSLQ )، برای اندازه گیری هوش هیجانی از پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ ، برای اندازه گیری ساختار هدف کلاس از مجموعه مقیاس های الگوهای یادگیری سازگار ( PALS ) ساخته میگدلی و همکاران ، ( 2000) استفاده شد و معدل دانشجویان (متغیر ملاک)، از پرونده تحصیلی آنها استخراج گردید و سپس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. داده های بدست آمده با استفاده از روش آماری رگرسیون چند گانه وتحلیل مسیر مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. دربررسی تفکیکی متغیرها  یادگیری خود تنظیمی به جهت ماهیت شناختی مشترک با تحصیل بیشترین نقش را در پیشرفت دارا بود ولی با در نظر گرفتن اثرات مستقیم وغیر مستقیم  متغیرها و عوامل در مدل مسیر ساختار هدف تبحری به جهت گستره تاثیر گذاری آن در ابعاد رفتاری هیجانی و آموزشی نشان داد می تواند بهترین مسیر انتخابی برای رسیدن به موفقیت تحصیلی باشد. همچنین این نتیجه بدست آمد کلیه متغیرهایی که  مستقیم و غیر مستقیم باپیشرفت تحصیلی ارتباط داشتند از هوش هیجانی تاثیر می پذیرند با استناد به این نتیجه می توان ضرورت توجه به این بعد از شخصیت دانشجویان را نیز در موفقیت تحصیلی مدعی شد.